Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008
Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2008
άκρα
Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008
post- love
Post Love. Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Αν είμαστε έτσι καλά
μ' αυτή την αγάπη
που πότε σωπαίνει
και πότε μιλά
Μπορούμε να μπούμε σε πλοία και τρένα
να δούμε πολλά ή κανένα
Αν είμαστε έτσι γεροί
και νιώθουμε ωραία
που είπαμε όχι σε τόσα μπορεί
Υπάρχει ένας χρόνος στ' αλήθεια μεγάλος
να ζει για τον έναν ο άλλος
Αν είμαστε έτσι ζεστά
και κάνουμε αστεία στη μέση του δρόμου
στον κόσμο μπροστά
Δεν ξέρω τι άλλο μπορούσα να ελπίζω
θα χάσω είχα πει μα κερδίζω
Στίχοι : Λίνα Νικολακοπούλου, Μουσική: Νίκος Αντύπας
photo: szkicownik
"relax (relax relax), take it e-easy"
photo: quarantinee
Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2008
FW: γουφ!
παιχνίδι!
"3 συνήθειες χωρίς καμία -απολύτως- σημασία".
χμ...
1. Φοράω σχεδόν πάντα διαφορετικές μεταξύ τους κάλτσες. Κατά συνέπεια δεν πλένονται, ούτε υπάρχουν ως ζευγάρια, αλλά ως μονάδες και το κακό συνεχίζεται.
2.Το νιουρ νιουρ! Όσοι με γνωρίζουν , πιθανότατα έχουν ακούσει τι είναι. Αν, δε, έχω κοιμηθεί και σπίτι τους σίγουρα περάσαμε το μισό βράδυ ψάχνοντας κάτι που να μοιάζει με νιουρ νιουρ, οπότε ξέρουν...
Για τους υπόλοιπους το νιουρ νιουρ -ως αντικείμενο- είναι ένα είδος ραφής που κυρίως το βρίσκουμε σε μαξιλαροθήκες. Είναι εκεί που το ύφασμα γίνεται κυματιστό, και δε θα προσπαθήσω να το περιγράψω περαιτέρω. Το νιουρ νιουρ -ως πράξη- είναι η εντριβή της ραφής μετά των δακτύλων μας η οποία προκαλεί αρχικά ένα ηλίθιο βλέμμα, σταδιακά αποκόβει την επικοινωνία μας με το περιβάλλον και τέλος οδηγεί σε γλυκύτατο ύπνο.
3.Όταν φτιάχνω τοστ βάζω πάντα μέσα πατατάκια!
photo: AnaKidd
άσε με να κοιμηθώ!
Πώς είναι δυνατόν ο πιο γλυκός ύπνος να έρχεται μόλις χτυπήσει το ξυπνητήρι?
Δηλαδή μπορεί να μη νυστάζεις. Μπορεί να έχεις ξυπνήσει πιο νωρίς,
μα όταν ακούσεις τον μισητό ήχο ξαφνικά κλείνουν τα μάτια σου.
Κάτι σαν αυτόματη αντίδραση.
E, γιατρέ μου; Συμβαίνει και σ' εσάς;
photo: black_basiollini
Σαν βροχή. Ε. Αρβανιτάκη
Ποιά μουσική περπατάει στο πλάι σου,
ποια πυρκαγιά στα μαλλιά
Ποια σιωπή καταπίνει τα λόγια μου
και ψιθυρίζω φιλιά.
Κάψε τις νύχτες μου,
σβήσε τις μέρες μου
κάνε το χρόνο στιγμή.
Ό,τι ευχήθηκα και ό,τι φοβήθηκα
είνια καιρός να φανεί.
Σαν βροχή που πέφτει στα φύλλα
στα μαλλιά στο πρόσωπο κύλα,
σαν βροχή σε θέλω απόψε
να βραχώ, ως τη ρίζα της φωνής,
γέλιο μου,
Στη φωτιά που μέσα μου καίει
μια φωνή γελάει και κλαίει
στη φωτιά θα πέσω μαζί σου
να σωθεί ό,τι είναι δυνατό,
γέλιο μου, φλόγα μου
Ποιά μουσική δυναμώνει στο βλέμμα σου
κι όλα χορεύουν γλυκά.
Ποιός πυρετός ανεβαίνει στο αίμα μου
και κοκκινίζει ξανά.
Κάψε τις νύχτες μου,
σβήσε τις μέρες μου
κάνε το χρόνο στιγμή.
Ό,τι αγάπησα κι ό,τι παράτησα
είναι καιρός να κριθεί.
Μουσική: Ara Dinkjian Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008
"και πέφτει η βροχή σα μουσική..."
Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008
"Πάνω στο φιλί [....] να ξέρεις μόνο εσύ"
αγαπημένος σου πίνακας το φιλί λέει,
και ήμουν στη Βιέννη και δεν την αγόρασα
την carte postal, όπως κάνω πάντα...
και άκου τι ωραίο που θα γινότανε
όταν σου έδωσα το τετραδιάκι μου να γράψεις το mail σου
θα την έβρισκες
και θα έλεγες "α, είναι ο αγαπημένος μου πίνακας!"
και θα στη χάριζα την κάρτα
γαμώτο!
Πάντα πρέπει να έχεις μαζί σου ένα φιλί
δε ξέρεις ποτέ, πότε θα σου χρειαστεί...
γαμώτο!