εξετάσου

Σε μια συμβολική κίνηση, στο πλαίσιο της καμπάνιας, τη Δευτέρα 1 και την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου, η Εθνική Σχολή Δημόσια Υγείας (Λεωφ. Αλεξάνδρας 196, Αθήνα) θα επεκτείνει το ωράριο των εξετάσεων (8.30 π.μ. - 12 μ.μ) και με επιπλέον προσωπικό θα δέχεται ανώνυμα και δωρεάν πολίτες που επιθυμούν να εξεταστούν για τον ιό Hiv.

monogamy

define

photo: xades

κύριος στον Ηλεκτρικό

μιλάει στο κινητό

d

¨Εγώ είμαι σαν το περίπτερο.

Το περίπτερο έχει μία ιδιότητα.

Χωράει μόνο έναν"

athens photo inspiration 08

vote for me http://www.athensphotoinspiration.gr/

photo: echo / σύγχρονη Αθήνα

photο: echo /στιγμιότυπο

6 ώρες μαραθώνιος
350 περίπου φωτογράφοι με λευκά καρτελάκια

πρακτικά 8 ώρες στους δρόμους -τρέχοντας-, τενοντίτιδα και πολύ πολύ μεγάλη χαρά
καιρό είχα να ευχαριστηθώ έτσι Κυριακή

*Για να γίνει δεκτή η ψήφος πρέπει να πατήσετε την επιβεβαίωση στο mail που θα σας έρθει.

γιουβαρλάκια

Συνταγή της γιαγιάς Κικής

-βρέθηκε ανάμεσα σε καταθληπτικούς στίχους και βαρύγδουπα αποφθέγματα μικρής ζωής-

στο στοχαστικό τετράδιο που ξέθαψα στη μετακόμιση

λοιπόν φίλες μου:

photo: Pericles

Υλικά:

500γρ. κιμά

1/2 κούπα του τσαγιού άνιθο ψιλοκομμένο

1 κουταλάκι του γλυκού δυόσμο τριμμένο

1 φλιτζάνι του καφέ ρύζι γλασέ

πιπέρι/ αλάτι/ αλεύρι

1/2 ποτήρι κρασιού λάδι

1/2 λεμόνι

• Βάζουμε σε ένα μπολ τον κιμά
• τα ρίχνουμε όλα μέσα (το ρύζι άβραστο) εκτός από το λεμόνι
• ζυμώνουμε
• σκεπάζουμε το μπολ και το αφήνουμε για μισή ώρα στο ψυγείο
• βάζουμε νερό (περίπου 2λίτρα) στη κατσαρόλα/ αλάτι, πιπέρι extra και ένα ποτήρι του κρασιού λάδι
• μόλις βράσει το νερό έχουμε πλάσει τα γιουβαρλάκια σαν κεφτέδες και τα αλευρώνουμε σε ένα βαθύ πιάτο σαν κεφτέδες πάλι
• τα τοποθετούμε με αγάπη στην κατσαρόλα
• χαμηλώνουμε τη φωτιά πολύ (στο 1) και σιγοβράζουμε με το καπάκι ελάχιστα ανοιχτό
• μόλις πήξει το ζουμί ρίχνουμε το μισό λεμόνι
• αφήνουμε ελάχιστα ακόμα/ σβήνουμε τη φωτιά/ απολαμβάνουμε

Καλή όρεξη!

point of you

photo: xauthorunknown

Πριν ένα χρόνο περίπου, υπάλληλος σε βιβλιοπωλείο
"μωρό μου, στα έχω βάλει στη σακούλα"
μου πήρε καμιά δεκαριά δευτερόλεπτα να καταλάβω οτί ναι όντως απευθύνεται σε εμένα, αφού ήμουν η μόνη στο μαγαζί...
σοκαρίστηκα -εγώ ήξερα "μωρό μου λέμε το γκόμενό μας..-
και έφυγα με ένα τεράστιο χαμόγελο

Πρίν μισό χρόνο περίπου περπατάω με τον κολλητό μου
και μου φεύγει ένα ασυναίσθητο και πολύ φυσικό " ρε μωρό μου.."
σοκαρίστικα και το ανέφερα στην ψυχοθεραπεία
σοκαρίστικε και ο κολλητός μου λίγο,
αλλά έφυγε με ένα χαμόγελο νομίζω

Και τώρα έρχεσαι εσύ που λες μωρό μου όλο τον κόσμο
και τη ζηλεύω αυτή την ευκολία
που λίγο ξαφνιάζει τους ανθρώπους
μωρό μου, αγάπη μου....
αφαιρώ την ουσία από τις λέξεις
ή θα μοιράζω χαμόγελα λες?

και βέβαια διαπιστώνω το πόσο επηρεάζεις τα πάντα μου, ακόμα και τον τρόπο που μιλάω
μωρό μου

δε καμ μπακ

μετά από έξι μήνες αποχής
και αφού τακτοποίησα τα γκομενικά μου
για να μην κλαίγομαι άλλο
επιστρέφω στο blogoσπιτάκι μου

Photo: Ming Wan

Aκόμα δεν ξέρω γιατί το δημιούργησα. Δεν έχω αποφασίσει αν θέλω να μοιραστώ κάτι και τι θα ήταν αυτό. Πάντα μου φαινόταν ότι σου έλειπε κάποιος σκοπός, ένα concept! Μάλλον το έκανα από μόδα, όλοι έχουν blog (τσσσσ, γκομενοπαγίδα). Αλλά το αγάπησα μωρέ. Πιο πολύ μου αρέσει να διαλέγω φωτογραφίες και να ανεβάζω. Και μ αρέσουν αυτές οι εσωτερικές blogoμόδες... πχ. αυτό, που γράφεις ξένες λέξεις με ελληνικούς χαρακτήρες
ή οι τόνοι στα κεφαλαία γράμματα.... ή τα blogoπαίχνιδα
α, και φυσικά το γεγονός οτι μπορείς να γνωρίσεις πολύ ενδιαφέροντα κόσμο

αυτή τη φορά δεν υπόσχομαι τακτική ενημέρωση...πάλι ψεύτρα θα βγω...
θα προσπαθήσω να το φροντίζω όμως

πιο πολύ απ'όλα

Μελωδία χτες, μετά τις 12, και για πρώτη φορά πετυχαίνω Tori
και σκέφτομαι να πάρω τον Παπαμιχάλη τηλέφωνο να του πω ότι τον αγαπώ (κι αυτόν!), αλλά κάθομαι και το ακούω με προσοχή και απορώ γιατί δεν το έχω ξανακούσει (μα πως?). Τελειώνει και το αφιερώνει στον Γεράσιμο, που του το έμαθε λέει.
Οπότε εσένα ευχαριστώ Jirashimosu που συνάντησα ένα από τα πίο ωραία της τραγούδια, νομίζω. Ελπίζω να μπορείς να ακούς ραδιόφωνο...
Cool on your island, όχι από το Υ Kant Tori Read, τσου. Live, άλλο πράγμα.



If you don't treat me better
Baby I'll just run away
Baby I don't know what drives you
To play all these silly games
C'mon baby
I'm much stronger than you know
Sometimes
I'm not afraid to let it show

When will you wake up
I want you more than the stars and the sun
But I can take only so much
Cool on your island
Is it cool on your island

I gotta brand new dress babe
Could it make you wanna try
I guess I didn't want to notice
The stars gone from your eyes
C'mon baby
I'm much stronger than you know
Sometimes
I'm not afraid to let it show

We could buy an airplane
Build a home in the sand
You could tell your secrets
I could understand
But then by the morning
Comes crumblin' down
And as your leavin'
Wait

If you don't treat me better
Baby I'll just run away
Cool on your island
If you don't treat me
One day you'll wake up cold
Yeah, then you'll know
You'll know
You'll know
You love me

μακάρι να ταν αλήθεια

(οι πρώτοι δύο στίχοι εννοώ...)

photo: AshleyXBrooke87

I dare you

χτες το βράδυ μου ήρθε να τακτοποιήσω..άκου τώρα!
και τι βρήκα? τη στολή της ξιφασκίας (και φυσικά τη φόρεσα!). και προσπαθούσα να θυμηθώ κινήσεις και όρους..από εκέινα τα δύο χρόνια.
Ξίφος μονομαχίας παρακαλώ.

ποιος θα παίξει μαζί μου?

RE: in a jar by the door

ένα βαζάκι αστεράκια

ένα για κάθε σας μέρα

επειδή είστε υπέροχη!

και ένα βαζάκι ήλιο

για το Λονδίνο...

επειδή μας πηγατέ ωραιότατη βόλτα στον ήλιο

photo: waterbender_chan, drawing: soks26

12 με 3.30 π.μ.

photo: MagickKarma

sleep over στον sugarproof

το ζάπινγκ μας ρίχνει πάνω σε ελαφρολαικό-pop-κρίμα video clip

και ξεκινάει το youtubing...

και το ένα φέρνει τ'άλλο

οδηγώντας σε αφιέρωμα στο trash του 90κάτι...

και ουρλιάζοντας στον καναπέ με ανοιχτό το παράθυρο

"μάλλον θα σαι αυτό το λάθος

που δεν μπορώωωωω

να μη ξανακάνω εγώω

μάλλον θα σαι αυτό το λάθος μου

που αγαπώωωωω

και πάντα δικαιολογώωω"

ντροπή θεέ και αγία Τάμτα!

Ps. ωραία η Μάρω Λύτρα τυλιγμένη στο φίλμ!

Ps2. 4΄δίσκους της Γαλάνη σερί για αποτοξίνωση...

txt-tnt

Τέλος.

photo:michyy

θα σου το έκανα όνειρο

δε θα πίστευες τι ζεις

μα αυτό που φοβόμουν πιο πολύ συνέβη

δε με νοιάζει πια

είναι απλώς τόσο πολύ κρίμα

αχ, τα τραγούδια είναι ευχή/

και πάρε τη μαζί σου...

Δήμητρα Γαλάνη-Ελευθερία Αρβανιτάκη, Rex

τελευταία παράσταση πάλι...(δεν το κάνω επίτηδες απλώς είμαι αναβλητική)

δεν έχω λόγια, είναι απίστευτες κι αυτές και τα τραγούδια τους

το βράδυ σε τίτλους

• 5 (?) ποτήρια ουίσκυ, σκέτο, χωρίς πάγο
• μου τελείωσαν τα καινούρια χαρτάκια...πόσο κάπνισα? do the math...!
• εκπληρώθηκε ένα σημαντικότατο όνειρο της ζωής μου. Βρέθηκα στον ίδιο χώρο, και είδα, ναι την είδα, τη Νικολακοπούλου. Βέβαια δεν την αγκάλιασα όπως ήταν ακριβώς το όνειρο...but still! Και όχι μόνο αυτό...μας τραγούδησε! Ναι, ναι "και δεν πειράζει που τόσα φιλιά/ πριν ν αγίνουν παλιά/ θα τα πάρει το κύμα". Και ήθελα να πηδήξω από τον εξώστη! Λίνα Σ'αγαπώωωωωωωω!
• τραγουδίσαμε σε όλους τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, με αποκορύφωμα την πλατεία Κολωνακίου, το πρόγραμμα όλο, μα όλο, δυνατά
• όλα τ ατραγούδια γράφτηκαν για σένα σκεφτόμουνα και...περάσαμε κι απο κει...και όλα άλλαξαν. Γιατί έτσι μπλαζέ?

Γιατί μου λες αλήθεια τέτοιο βράδυ?

Άρτεμις. Θεά των κοριτσιών

Ακούς? Πού να ακούσεις? Αυτό πολύ μ' αρέσει στα blogs. Μπορείς να γράψεις κάτι με την ασφάλεια ότι δεν πρόκειται να το δει ποτέ κάποιος....κι όμως ίιιιισως στο βάθος να εύχεσαι σ'αυτή τη μία, την ελάχιστη πιθανότητα...
Αν είχα εκπομπή στο ραδιόφωνο θα στο αφιέρωνα, στην εκτέλεση από το Ηφαίστειο Live με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, αυτή με τον αναστεναγμό στο τέλος. Μέχρι τότε θα το αφήνω στο web να υπάρχει, απλώς.

illustration: shley77

Δε θα σε βάλω εγώ ποτέ να μαγειρέψεις,
θα 'μαι κοντά σου μοναχά σαν με γυρέψεις
μετά θα φεύγω πάλι να μ'επιθυμείς
Δε θα κρατήσω μαύρη τσάντα στο γραφείο,
ένα φτερό γυπαετού θα έχω λοφίο
στη λεγεώνα της πιο ένδοξης τιμής

Άρτεμις,
θεά των κοριτσιών,
φόβιζέ τον μ'ασημένιο τόξο
Απ' τις ψευτονίκες των αντρών
κι απ' τη θλίψη που χουν
να 'ναι απ' όξω.

Δε σ' έχω δίπλα μου για να 'χω να ζηλεύω
πέτα τα πέπλα σου στα δάση που χορεύω
να σε λατρέψω όλη νύχτα σαν φρουρός
Με τις δερμάτινες, τις βρώμικές μου μπότες
έσπασα μέσα μου και είδωλα και πόρτες
να σ'αγκαλιάσω σαν το χώμα καθαρός

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη

διαπίστωσα ότι οι τίτλοι των τελευταίων posts μου τελειώνουν με θαυμαστικό, και θυμήθηκα σε ένα λονδρέζικο φοιτητικό περιοδικό που έγραφε πως ένας αρθρογράφος είναι χαζό να χρησημοποιεί το θαυμαστικό γιατί λέει είναι σα να λες ένα αστείο και να γελάς μόνος σου με αυτό και νομίζω συμφωνώ!

wanna do!

καιρός να βρούμε καμιά δουλειά
γιατί κι οι έρωτες μου φάγανε τα χρόνια!

πάντα έβλεπα πολύ τηλεόραση (και δε μετανιώνω καθόλου!)
και πάντα μου άρεσαν οι διαφημίσεις

εκτιμώ ιδιεταίρως τους διαφημιστές
και πολλές φορές "ζηλεύω" διαφημίσεις που θα ήθελα να έχω κάνει εγώ

πάντα πίστευα πως είναι πολύ "cool" να είσαι διαφημιστής για μία περίοδο της ζωής σου
δημιουργικό, αγχωτικό και δημιουργικό ξανά!
τι καλύτερο?

εδώ το top 3 των διαφημίσεων που έχω δει τελευταία
και θαύμασα

aegean london , από την Upset

molto kounoupi, από την Spot JWT


ote xematiasma, από την ? (όποιος ξέρει...comment please)


και bonus αυτή με τους δύο παπούδες που δεν τη βρίσκω, τράπεζας που δε θυμάμαι
διάλογος περίπου:
παππούς1- τα λεφτά πρέπει να τα βάζεις στην άκρη, να αβγατίζουν για το μέλλον
παππούς2- ποιό μέλλον βρε χούφταλο? τα λεφτά πρέπει να τα έχεις ανα πάσα στιγμή. Να βγεις με μια κοπελίτσα να μη τη κεράσεις μία πάστα?

FW: Εφημερίδες!

«Η 'Καθημερινή' διαβάζεται από αυτούς που κυβερνούν τη χώρα.

Ο 'Ελεύθερος Τύπος' από αυτούς που νομίζουν ότι κυβερνούν τη χώρα.

Το 'Βήμα' και τα 'Νέα' διαβάζουν αυτοί που πιστεύουν ότι θα έπρεπε κανονικά να κυβερνούν τη χώρα.

Τον 'Ριζοσπάστη' εκείνοι που πιστεύουν πως τη χώρα θα έπρεπε κανονικά να την κυβερνά μια άλλη χώρα.

Οι αναγνώστες της 'Ελευθεροτυπίας' δεν ξέρουν ποιος ακριβώς κυβερνά τη χώρα, είναι όμως βέβαιοι πως την κυβερνά με λάθος τρόπο.

Την 'Απογευματινή' προτιμούν οι γυναίκες αυτών που κυβερνούν τη χώρα.

Τη 'Ναυτεμπορική' διαβάζουν αυτοί στους οποίους ανήκει η χώρα.

Την 'Εστία' διαβάζουν όσοι νομίζουν πως η χώρα είναι ακόμα δική τους.

Και οι αναγνώστες της 'Espresso' δεν ενδιαφέρονται για το ποιος κυβερνά τη χώρα, αρκεί να είναι γυναίκα και να έχει μεγάλο στήθος»

photo: 3c0

trash me!

Μαρινέλλα στη διαπασόν. Στη Βουλιαγμένης με μισόκλειστα παράθυρα- μη μας δει ο κόσμος!

Τραγουδάμε δυνατά για να πάει καλά η Κυριακή. Μόνο μαζί σου μπορώ να τα κάνω αυτά sugarproof! Γιατί?

Γιατί η αγάπη μας είναι λίγο πιο μικρή απ' το σύμπαν!

Σκούπισα τα μάτια τα κλαμμένα,
έβαψα τα χείλη τα θλιμμένα,
πέρασα το ρουζ στα μάγουλα μου,
έβαλα λουλούδια στα μαλλιά μου

Πήρα το φουστάνι το καλό μου,
κρέμασα στολίδια στο λαιμό μου,
κλείδωσα συρτάρια αναμνήσεις,
έθαψα χιλιάδες συγκινήσεις

Ξεγελώ λοιπόν τον καθένα
πως καημό δεν έχω κανένα
αχ καρδιά μου πώς να σε πείσω
πως δεν θα γυρίσει πίσω(2)

Πότισα τις γλάστρες στο μπαλκόνι
άναψα τα φώτα στο σαλόνι,
κάλεσα τους φίλους σε τραπέζι
κ έβαλα το ράδιο να παίζει

Στίxοι: Σάσα Μανέτα
Μουσική: Αντώνης Στεφανίδης

photo: dzhiidzhiks

Διονύσης Σαββόπουλος , Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Τελευταία παράσταση.

Λίγο αταίριαστοι, αλλά τόσο καλοί

που το πρόγραμμα ήταν υπέροχο.

Θεατής στην κιθαρίστρια

"Ρίχτα Βάσω, ρίχτα όλα!"

Κοπέλα στον κουλουρτζή έξω επό το Polis Theatre

"Καλέ, είναι πολύ ωραίο το κουλούρι σας!"

being 22. παντού και πάντα!

Και καθώς περιφερόμουν τις νύχτες στην πόλη, κοιτούσα τους άλλους και τον εαυτό μου και μας λυπόμουν όλους: διασκεδάζαμε, πίναμε, λέγαμε αστεία και ήμασταν πάρα πολύ θλιμμένοι- κανείς δεν ήξερε τι έφταιγε, τι μας έλειπε΄κι όμως κάτι μάς έλειπε και δεν μπορούσαμε να το βρούμε ο ένας στον άλλο.

Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης,

Σώτη Τριανταφύλλου

photo: modout

Δρχ.150

Έξω από το αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο
ένας πάγκος γεμάτος βιβλία
προσφορά
1-3 ευρώ

Βρίσκω το Απόλυτο βιβλίο
"Ο Υπολογιστής. Αυτός ο Άγνωστος"
1987

"επιστημονικό" βιβλίο για την επανάσταση της πληροφορικής
που φυσικά εξηγεί τι είναι

παραθέτω απόσπασμα:

...Αυτή καθ' εαυτή η "Συσκευή" του Προσωπικού Ηλεκτρονικού Υπολογιστή είναι ένα επιτραπέζιο, στενόμακρο "κουτί", στου οποίου τις πλευρικές εξωτερικές επιφάνειες είανι προσαρμοσμένες πρίζες και διακόπτες ...

Απόλυτο? 20 χρόνια μετά!

It's alive!

Ζητώ συγγνώμη από τους (χιλιάδες :-p) αναγνώστες μου
για την περίοδο εσωστρέφειας
και επιστρέφω
με εβδομαδιαία ενημέρωση!!!

-πυροτεχνήματα-

photo: lienosaurus

Άστρα να πάνε...

Ανάδρομος ο πούστης.

photo: dimensi

άκρα

διαπιστώνω ότι είναι τρίτο συνεχόμενο Σάββατο βράδυ
που αντι να βγω
βλέπω Βίκυ Φλέσσα...

και όχι τίποτα άλλο,
μ' αρέσει
πολύ

α πα πα!

photo: specialsally

post- love

Αφιερωμένο στο νονό μου (sugarproof), το μόνο άνθρωπο που με ξεκλειδώνει- γενικά ;-)

Post Love. Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Αν είμαστε έτσι καλά
μ' αυτή την αγάπη
που πότε σωπαίνει
και πότε μιλά
Μπορούμε να μπούμε σε πλοία και τρένα
να δούμε πολλά ή κανένα

Αν είμαστε έτσι γεροί
και νιώθουμε ωραία
που είπαμε όχι σε τόσα μπορεί
Υπάρχει ένας χρόνος στ' αλήθεια μεγάλος
να ζει για τον έναν ο άλλος

Αν είμαστε έτσι ζεστά
και κάνουμε αστεία στη μέση του δρόμου
στον κόσμο μπροστά
Δεν ξέρω τι άλλο μπορούσα να ελπίζω
θα χάσω είχα πει μα κερδίζω

Στίχοι : Λίνα Νικολακοπούλου, Μουσική: Νίκος Αντύπας

photo: szkicownik

red shoes

Ένα θα σου πω.
Πήρα κόκκινες γόβες!!!

photo: sarinni

"relax (relax relax), take it e-easy"

για να γλυκάνει όποιον έχει νεύρα..

hey sugar(proof), σου κάνω δημόσια πρόσκληση για dinner. Αύριο; Κατα τις 8; Τι λες;

photo: quarantinee

παιχνίδι- αντιπρόταση

"3 συνήθειες με πολύ πολύ μεγάλη σημασία"

Photo: thefamousmoe

FW: γουφ!

Egateleimeno Koutabaki xreiazetai stegi. To exei elegksi ktiniatros kai ine igiestato. Mporeite na deite fotografies tou sto sinimeno arxeio. Parakalo proothiste to email se opoion pistebete oti mporei na boithisei!

(αν κάποιος ενδιαφέρεται ας μου ζητήσει το τηλ. επικοινωνίας μη το δημοσιεύω..)

παιχνίδι!

Πρόσκληση από sugarproof
"3 συνήθειες χωρίς καμία -απολύτως- σημασία".

χμ...

1. Φοράω σχεδόν πάντα διαφορετικές μεταξύ τους κάλτσες. Κατά συνέπεια δεν πλένονται, ούτε υπάρχουν ως ζευγάρια, αλλά ως μονάδες και το κακό συνεχίζεται.

2.Το νιουρ νιουρ! Όσοι με γνωρίζουν , πιθανότατα έχουν ακούσει τι είναι. Αν, δε, έχω κοιμηθεί και σπίτι τους σίγουρα περάσαμε το μισό βράδυ ψάχνοντας κάτι που να μοιάζει με νιουρ νιουρ, οπότε ξέρουν...
Για τους υπόλοιπους το νιουρ νιουρ -ως αντικείμενο- είναι ένα είδος ραφής που κυρίως το βρίσκουμε σε μαξιλαροθήκες. Είναι εκεί που το ύφασμα γίνεται κυματιστό, και δε θα προσπαθήσω να το περιγράψω περαιτέρω. Το νιουρ νιουρ -ως πράξη- είναι η εντριβή της ραφής μετά των δακτύλων μας η οποία προκαλεί αρχικά ένα ηλίθιο βλέμμα, σταδιακά αποκόβει την επικοινωνία μας με το περιβάλλον και τέλος οδηγεί σε γλυκύτατο ύπνο.

3.Όταν φτιάχνω τοστ βάζω πάντα μέσα πατατάκια!

photo: AnaKidd

άσε με να κοιμηθώ!

μη με ξυπνάς απ' τις 6

πριν ακόμα η μέρα να φέξει

ξυπνητήρι χτυπάς σαν τρελό

σε μισώ σε μισώ!

Πώς είναι δυνατόν ο πιο γλυκός ύπνος να έρχεται μόλις χτυπήσει το ξυπνητήρι?
Δηλαδή μπορεί να μη νυστάζεις. Μπορεί να έχεις ξυπνήσει πιο νωρίς,
μα όταν ακούσεις τον μισητό ήχο ξαφνικά κλείνουν τα μάτια σου.
Κάτι σαν αυτόματη αντίδραση.
E, γιατρέ μου; Συμβαίνει και σ' εσάς;

photo: black_basiollini

"κι αν παραβλέπω, μάτια μου, όταν το νιώσω να στο πω, μάλλον θα σ'αγαπώ..."

Photo:ElifKarakoc

Για όλους τους ανθρώπους που αγαπώ
και δεν έχουν ιδέα

Σαν βροχή. Ε. Αρβανιτάκη

Photo: LisaValo

Ποιά μουσική περπατάει στο πλάι σου,
ποια πυρκαγιά στα μαλλιά
Ποια σιωπή καταπίνει τα λόγια μου
και ψιθυρίζω φιλιά.
Κάψε τις νύχτες μου,
σβήσε τις μέρες μου
κάνε το χρόνο στιγμή.
Ό,τι ευχήθηκα και ό,τι φοβήθηκα
είνια καιρός να φανεί.

Σαν βροχή που πέφτει στα φύλλα
στα μαλλιά στο πρόσωπο κύλα,
σαν βροχή σε θέλω απόψε
να βραχώ, ως τη ρίζα της φωνής,
γέλιο μου,

Στη φωτιά που μέσα μου καίει
μια φωνή γελάει και κλαίει
στη φωτιά θα πέσω μαζί σου
να σωθεί ό,τι είναι δυνατό,
γέλιο μου, φλόγα μου

Ποιά μουσική δυναμώνει στο βλέμμα σου
κι όλα χορεύουν γλυκά.
Ποιός πυρετός ανεβαίνει στο αίμα μου
και κοκκινίζει ξανά.
Κάψε τις νύχτες μου,
σβήσε τις μέρες μου
κάνε το χρόνο στιγμή.
Ό,τι αγάπησα κι ό,τι παράτησα
είναι καιρός να κριθεί.

Μουσική: Ara Dinkjian Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς

"και πέφτει η βροχή σα μουσική..."

παπάκι μου,
θυμάσαι που πηγαίναμε στις κούνιες με βροχή,
μες τη νύχτα, στο Εδιμβούργο?

και βάζαμε σακούλες tesco για να μη βραχεί ο ποπός μας,
και δε χοράγαν τα γοφά απ' το πολύ ben and jerry's

Πόσο μου λείπεις...

Photo: RedWolf244

Λόγια Σοφίας

(μ'έχουν βαφτίσει και Σοφία ;-) )

Σήμερα αποφάσισα

θα απαντάω στους ανθρώπους με ερωτήσεις.

"Πάνω στο φιλί [....] να ξέρεις μόνο εσύ"

Gustav Klimt, Der Kuss, 1907-1908, Österreichische Galerie Belvedere, Vienna

αγαπημένος σου πίνακας το φιλί λέει,
και ήμουν στη Βιέννη και δεν την αγόρασα
την carte postal, όπως κάνω πάντα...

και άκου τι ωραίο που θα γινότανε

όταν σου έδωσα το τετραδιάκι μου να γράψεις το mail σου
θα την έβρισκες
και θα έλεγες "α, είναι ο αγαπημένος μου πίνακας!"

και θα στη χάριζα την κάρτα
γαμώτο!

Πάντα πρέπει να έχεις μαζί σου ένα φιλί
δε ξέρεις ποτέ, πότε θα σου χρειαστεί...

γαμώτο!

το παιδί της φύσης

Μ' αρέσουν οι ταράτσες, οι κεραίες, οι φωταγωγοί και τα περιστέρια.