Άρτεμις. Θεά των κοριτσιών

Ακούς? Πού να ακούσεις? Αυτό πολύ μ' αρέσει στα blogs. Μπορείς να γράψεις κάτι με την ασφάλεια ότι δεν πρόκειται να το δει ποτέ κάποιος....κι όμως ίιιιισως στο βάθος να εύχεσαι σ'αυτή τη μία, την ελάχιστη πιθανότητα...
Αν είχα εκπομπή στο ραδιόφωνο θα στο αφιέρωνα, στην εκτέλεση από το Ηφαίστειο Live με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, αυτή με τον αναστεναγμό στο τέλος. Μέχρι τότε θα το αφήνω στο web να υπάρχει, απλώς.

illustration: shley77

Δε θα σε βάλω εγώ ποτέ να μαγειρέψεις,
θα 'μαι κοντά σου μοναχά σαν με γυρέψεις
μετά θα φεύγω πάλι να μ'επιθυμείς
Δε θα κρατήσω μαύρη τσάντα στο γραφείο,
ένα φτερό γυπαετού θα έχω λοφίο
στη λεγεώνα της πιο ένδοξης τιμής

Άρτεμις,
θεά των κοριτσιών,
φόβιζέ τον μ'ασημένιο τόξο
Απ' τις ψευτονίκες των αντρών
κι απ' τη θλίψη που χουν
να 'ναι απ' όξω.

Δε σ' έχω δίπλα μου για να 'χω να ζηλεύω
πέτα τα πέπλα σου στα δάση που χορεύω
να σε λατρέψω όλη νύχτα σαν φρουρός
Με τις δερμάτινες, τις βρώμικές μου μπότες
έσπασα μέσα μου και είδωλα και πόρτες
να σ'αγκαλιάσω σαν το χώμα καθαρός

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη